چه اتفاقی‌ می‌افتد وقتی هوش مصنوعی به سراغ فونت‌ها می‌آید؟

فونت‌هایی که با شما سازگار می‌شوند

در گزارش روندهای Re:Vision 2025، شرکت Monotype می‌گوید آینده تایپوگرافی «واکنشی» خواهد بود؛ یعنی فونت‌ها با توجه به داده‌های روانی و عاطفی کاربر تغییر می‌کنند. ممکن است فونت‌ها هنگام نگاه‌کردن واضح‌تر شوند و هنگام پرت‌شدن حواس، نرم‌تر ظاهر شوند. همچنین ممکن است بسته به نور محیط یا حتی زمان روز، نوع فونت تغییر کند.

این قابلیت‌ها می‌توانند از طریق چت‌بات‌ها یا عوامل هوشمند در اپلیکیشن‌های اختصاصی ارائه شوند و طراحی تایپوگرافی را برای همه، حتی بدون دانش تخصصی، ممکن کنند.

طراحان چه نگاهی به این آینده دارند؟

برخی طراحان مانند Zeynep Akay با دیده‌تردید به این مسیر نگاه می‌کنند. او می‌گوید هنوز نتیجه‌ای از ابزارهای مولد دیده نشده که آینده خلاقانه‌تری را تضمین کند. بسیاری از طراحان از واگذاری کنترل خلاقیت به هوش مصنوعی نگران‌اند.

در مقابل، برخی دیگر مانند Charles Nix از Monotype معتقدند که هوش مصنوعی می‌تواند کارهای تکراری را حذف کند و فرصت‌های جدیدی برای خلاقیت انسانی فراهم آورد. او می‌گوید: «۳۵ سال پیش هم از آمدن کامپیوترها نگران بودند، اما خلاقیت انسانی هنوز پابرجاست.»

شکاف غرب و شرق در تایپوگرافی

یکی از دغدغه‌های مهم، نادیده‌گرفتن زبان‌ها و اسکریپت‌های غیرلاتین است. Nix می‌گوید در حالی‌که کاربران غربی به صدها هزار فونت دسترسی دارند، بسیاری از زبان‌های دیگر همچنان از کمبود تنوع تایپوگرافی رنج می‌برند. اینجاست که هوش مصنوعی می‌تواند با تولید فونت‌های بومی‌شده، تأثیر مثبتی داشته باشد.

وضعیت فعلی و آینده محتمل

در حال حاضر ابزارهای هوش مصنوعی مانند WhatTheFont یا TypeMixer در شناسایی و ترکیب فونت‌ها استفاده می‌شوند. اما آینده‌ای که در آن هر کاربر بتواند با یک کلیک فونت مخصوص خودش را بسازد، هنوز در حد گمانه‌زنی است.

ممکن است این قابلیت‌ها در آینده در قالب اشتراک‌های فونت‌محور شرکت‌هایی مانند Monotype و Dalton Maag عرضه شوند و کاربران بابت آن‌ها هزینه پرداخت کنند.

تحلیل iTrends

آنچه در حال رخ‌دادن است، نه تنها تحول در ظاهر فونت‌ها، بلکه بازتعریف نقش آن‌ها در تجربه دیجیتال است. از نگاه iTrends، اگر این فناوری‌ها به‌درستی هدایت شوند، می‌توانند تجربه‌ای انسانی‌تر، شخصی‌تر و در عین حال مؤثرتر در انتقال معنا و احساس ایجاد کنند.

اما این مسیر تنها در صورتی موفق خواهد بود که طراحی انسانی، تنوع فرهنگی و زبان‌های جهانی در مرکز تصمیم‌گیری‌های فناورانه قرار بگیرند؛ نه صرفاً بهره‌وری یا حذف نیروی انسانی.